Yaşamak bitmek bilmeyen bir can çekişmeydi. bir sürü acı vardı, bir sürü haksızlık... İnsanın üstün bir varlık olduğu da koca bir palavradan ibaretti, bu dünyadaki en zavallı, en aciz yaratıklar bizdik. Bir parça sadece küçücük bir parça şansımız olsaydı aslan, kaplan, gergedan ya da bir eşek olarak gelirdik yeryüzüne. Her gün hayatı yeniden öğrenmek zorunda kalmadan, bugün doğru olanın yarın yalan olmadığı bir dünyada, üstümüze yapışan sinekleri bir kuyruk darbesiyle bertaraf ederek yaşar giderdik.
Sayfa 12Kitabı okudu
·
8 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.