O vakitten beri de bu istidat tamamen inkişaf etmiş, Necmi, devrin bihakkın en büyük ve maruf şairlerinden biri olmuştu. Fakat onun bir kusuru, lâyık bulunduğu bütün hürmet ve itibarı görmesine mani olan büyük biri kusuru vardı. Necmi Efendi dalkavukluk edemiyor, her gün sayısı çoğalan cariyelerden ayrılıp haremden dışarı çıkmak istemeyen padişahı Allah'ın devlet ve millete bir inayeti şeklinde gösteremiyor, saray kadınlarına rüşvet yedirip büyük mansıplara geçen ve ortalığı zulme boğarak mal toplamaktan gayri bir şey düşünmeyen erkânın hayalî ehliyet ve hizmetlerini göklere çıkaramıyordu. Moskoflara ve Nemçelilere karşı mağlûbiyetten mağlûbiyete düşen intizamsız Yeniçeri ordularının inhizamlarını birer galebe suretinde tasvir edemiyor, gittikçe artan ve zulüm altında ezilen memleketi saadete gark olmuş bir ülke diye ilân edemiyordu. Ve böyle yapanların daima kendisine tercih edildiklerini, lütuflara gark edildiklerini, gittikçe kendi fevkinde mertebelere eriştiklerini ve eriştirildiklerini gördükçe, artık hiçbir şey de yazamaz olmuştu.
TDK, 6. Baskı, Şair Necmi Efendinin Bahar Kasidesi/Nahid Sırrı ÖrikKitabı okudu
·
32 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.