Kum adam,bana göre dilimizdeki karşılığı “ÖCÜ".
Evet, ebeveynlerimizin uslu bir çocuk olmamız için yaşamımızda bizi ilk tanıştırdığı” varlık” larlıklardı onlar.
Kitabın sayfalarını çevirdikçe kendi çocukluğumun öcülerini de hatırlamadan edemedim.
Unutmuş muydum onları!
Yoksa Nathanael’ inkine benzer bir dürbünüm olmadığı için mi göremiyordum?
Hepimizin öcüleri farklıydı ki bu kimi zaman zaman sokaktaki kedi, köpek, korkutucu yüz simasına sahip bir tanıdık veya bir hikayedeki kötü karakterdi..
Kum adam o varlıkları unutamayan her an öcü gelecek kaygısıyla yaşama tutunmaya çalışan bir çocuğun hikayesini anlatıyor.
Çocuk diyorum ; çünkü bana göre Nathanael hiç büyüyemedi.
Kısacası bu öykünün sarsıcı tuhaflığı ruhunuzu derinden etkileyecek.