Ahmet Murat hocanın kitabındaki arsa bahsi esasen ilginç ve genellikle fark edemediğimiz bir mevzu. Evet, önceden arsalar vardı. Boş, sahipsiz, adeta canları sıkılana kadar çocuklara kiralanmış, özgür ve bağımsız arsalar. Bazı durumlarda zıtlık, insana çok kapı açar. Arsanın boş olması çocukların hayal gücünü ötelere taşıyordu. Şimdiki belediye parklarını düşünüyorum ve çocukların her şeye orada sahip olduklarını, hayal güçlerini zorlayacak ve dahi harekete geçirecek bir alanın bulunmadığını anlıyorum. Oysa boş bir arsada istediğiniz düş ülkesini inşa edebilir ve zihninizi ötelere taşıyabilirdiniz. Çocuklara tüm imkanları vererek onların hayalgücü potansiyellerini asgari seviyeye mi indiriyoruz acaba? 
Belki de Üzülmeliyiz 
Ahmet Murat 
Hasan Hüseyin Mak
·
88 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.