biraz konuşmak istiyorum seninle.
etrafındakileri suçlayıp duruyorsun ya uzun zamandır:
aslında yoklar, sadece zihnindeler.
senin düşündüğün kadar varlar.
tıpkı dünya gibi...
onlar
o da sen yaşadığın sürece var.
insanları suçlama.
seni, senden başka üzen hiç kimse yok hayatında.
hep kendinlesin.
her şeyi büyüten senin zihnin...
sana nasıl baktıklarını şekillendiren sensin.
sen kendine nasıl bakıyorsun?
iyiliğinin mi farkındasın, kötülüğünün mü?
hangisini büyütürsen sende onu görecekler.
çünkü insanlar sen nasıl istersen öyle bakıyorlar .
kendine bunu neden yapıyorsun, yazık değil mi?
kalbin yorulmadı mı?
bu yüzden bazen kalbin ağrıyor işte.
bu yüzden bazen gözlerin durup dururken dolu dolu oluyor.
kendini üzmekten sıkılmadın mı?
dışarıda şekillenen dünyanın, bilinçaltının bir yansıması oldu
günün hâlâ farkında değil misin?
neden uyan mıyorsun?
uyan artık!
kabus görmekten sıkılmadın mı ?
Sayfa 86Kitabı okudu
··
2.301 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.