Bu ulu utanç, bu yüce utanç, inanmaktan doğar. Utanma, insanın kendi üstündeki bir kuvvet önünde aldığı ruh durumlarından biri olduğuna göre (insanın kendine karşı utanması da, kendini iki «ben» e ayırarak bir «ben»> ini öbür «ben»> inin önünde eğdirmesi demek değil midir?), inanma yan insanın utanacağı bir üstü ve dolayısıyla utancı yoktur.
Diriliş Yayınları
·
194 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.