Sonra yavaş yavaş mantığım değişti. Hatta dünyaya bakışım, eşyayı görüşüm, insanları anlayışım değişti. Vakıa bunlar bir günde olmadı. Hatta çok güçlükle ve adım adım oldu. Hatta çok defa bana rağmen oldu. Fakat oldu.
Kimseleri çocuk henüz diye değerlendirmeme neden olan - çocuk burada genel olarak kabul gördüğü ' yetersiz' anlamında kullanılmamıştır- doğum tarihlerine sahip kimselerin içi dolu dolu şeyler paylaştığını görmek tüm yaşam paydaşları için iyi hissetmemi sağladı. Güzel olarak değerlendirilebilecek şeyler olacak, umutluyum.
“Kızlarım
Oğullarım var gelecekte
Herbiri vazgeçilmez cihan parçası
Kaç bin yıllık hasretimin koncası
Gözlerinden
Gözlerinden öperim
Bir umudum sende
Anlıyor musun?”
Ne zaman umutla ilgili konuşulsa aklıma hep bu şiir gelir. :)