O, sevdiyi qıza
şeir oxudu,
Döndü misralara
qəlbinin odu!
Oxudu eşqindən,
məhəbbətindən,
Taleyin ən ulu
həqiqətindən.
Düşündü: söz axsın
duyğular kimi,
Ürəkdə kükrəyən
dalğalar kimi.
Susdu, nəfəsini
bir anlıq dərdi:
— Şerin yaxşı mənə
yuxu gətirdi!
Uçuldu
İlhamdan
qızıl taci-taxt!
Bəlkə qız haqlıydı,
Şairsə bədbaxt!