Dil, düşüncenin ifade aracıdır. Diliniz fakirleşirse düşünce dünyanız da kısırlaşır. Wittgenstein "Dilimin sınırları dünyamın sınırlarıdır.” der. Düşünce ufkumuzda yaşanan her daralma dilimizin fakirleşmesine neden olur. Birkaç bin kelimeyle düşünen ve yaşayan insanların köklü ve kalıcı bir medeniyet inşa etmesi mümkün değildir. Bir milletin en büyük zenginliği ortak bir dilinin olmasıdır. Bu dil aynı zamanda bizim akıl, ruh ve gönül dünyamızın tercümanıdır. Kelime ve kavramları özensiz ve hoyratça kullanırsak o dünyayı da basitleştirir ve fakirleştiririz. “Kamus namustur.” derler. Diline sahip çıkmayan,kimliğine de sahip çıkamaz. Bu yüzden dilde özensizliğe tahammül edemeyiz, müsamaha gösteremeyiz. Dahası, kendimizi zengin bir dilin imkanlarından neden mahrum edelim? Kendimize büyük bir haksızlık olmaz mı bu?
Sayfa 204Kitabı okudu
·
54 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.