İçinde, hiç uyanmadan kalkmış, biraz kurcalanmış, fakat hiçbiri sonuna kadar işlenmemiş bir çok yetenek olduğunu acı acı seziyordu. İçi yanarak anlıyordu ki onda gömülü kalmış iyi ve güzel bir şeyler vardı; belki çoktan ölmüş ya da bir dağın derinliklerindeki altın gibi saklı kalmış olan bu hazine çoktan meydana çıkmış olmalıydı. Ama öyle derinlerde kalmış, üzerine öyle pislikler yığılmıştı ki… Sanki dünyanın ve hayatın ona verdiği nimetleri birisi çalmış ve yine kendi ruhunun derinliklerinde bir yere götürüp bırakmıştı. Sanki bir güç onu hayat meydanına atılmaktan, iradesini ve zekasına alabildiğine açılıp harcanmaktan aldı koyuyordu. Sanki gizli bir düşman daha yola çıkarken onu ağır eliyle yakalamış, insanlığın doğru yolundan uzaklara fırlatmıştı…
·
220 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.