Beylerbeyilerinde, sancakbeylerinde, vezirlerin ağalarında, müteferrika, çavuş ve kâtipler zümresinde, dilsiz ve cüce taifesinde, padişah nedimlerinde ve bölük halkının ileri gelenlerinde nice timar ve zeametler olup, kimi hizmetkârları üzerine, kimi azatsız kulları üzerine berat¹ çıkarmışlardır. Buralar adamlarının adına olur, ürününü kendileri yerler. İçlerinde öyleleri vardır ki, yirmi, otuz, belki kırk elli kadar zeamet ve timarı bu yoldan alıp ürününü kendileri yerler, sefer-i hümayun olduğunda, sırf yoklamada mevcut olsun diye [adamlarına] iki bin akçe harçlık verip, cebe ve cevşen (zırh) yerine aba ve kebe² giydirip, birer semerli beygir ile sefere gönderirler, kendileri evlerinde zevk ve sefa, seyir ve sohbette olurlar. Âlem harap olsa umurlarinda değildir ve Allah esirgesin dünyayı düşman alsa, sefer nedir bilmezler. Bey gibi geçinirler, ama din ve devlete dair kaygılar asla hatırlarına gelmez.
¹Berat: Osmanlı devletinde herhangi bir görev veya hizmete atama ya da maaş tahsis edilmesi, unvan veya nişan verilmesi dolayısıyla padişah tuğrasıyla birlikte yazılan fermanlar.
²Aba: Dervişlerin, aşağı tabakadaki ilmiye mensuplarının ve medrese talebelerinin giydiği palto türünden bir giysi.
Kebe: Çoğunlukla çobanların giydiği kalın keçe giysi.
Sayfa 52 - Sultan IV. Murada Devlet Yönetimindeki Bozukluklar ile Alınması Gereken Tedbirler Hakkında Sunulan Risale, Kabalcı Yayınevi: 315, Birinci Basım İstanbul Mart 2008, Şark Klasikleri Dizisi:12, [ISBN: 975-997-121-6]Kitabı okudu
·
74 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.