Carlyle “Kahramanlar ve Tarihte Kahramanlıklar” adını taşıyan ilginç kitabında “kahraman” kült ve kültürünü vazeder. Halk yığınlarını bir heykeltıraş gelip şekillendireceği güne kadar öylece, cansız bir şekilde yatan kil çamuruna benzetir. Sonra bir heykeltıraş, büyük bir insan, bir kahraman –Sezar, Napolyon, Büyük Petro, Sokrat, Muhammed– çıkar, o çamuru eline alır ve ona şu ya da bu şekli verir. O insanları, o kitleleri yoğurur ve istediği şekle sokar.