Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Gönderi Oluştur

Gönderi

120 syf.
·
Puan vermedi
·
Beğendi
·
78 günde okudu
Nisyan
#nisyan #muratgulsoy #canyayinlari#canyayınları#canyayinları#canyayınevi Yazmak pek çok sıkıntıya iyi geldiği gibi bir yakının ölümünün ardından yaşanan travmanın sağaltılmasına da yardımcı oluyor.Yazar Murat Gülsoy da büyük babasını ve babasını peşpeşe kaybetmesinin ardından yaşadığı travmayı aşabilmek , ölüm gerçeğini biraz daha anlayabilmek ve sindirebilmek için bir yazarın en iyi yaptığı şeye,yazmaya sığınmış.Yazarın ölüm gerçeği karşısında bulduğu çözüm, "Nisyan" romanının doğmasını sağlamış.Yazarı bu eseri yazmaya yönelten neden sadece yaşadığı kayıplar değil kuşkusuz.Kaldı ki yazar bu eseri yazarak mecaz anlamda da olsa ölümsüzlüğe ulaşıp bu vesileyle sesini kendisinin ölümünden sonra da yaşayacaklara duyurmuş oluyor. Kitap, birer paragraflık kısa bölümlerden oluşuyor. Romanın kahramanı ve anlatıcısı ölüm döşeğindeki yaşlı bir yazarın hangi zamanda, nerede yaşadığı romanda belirtilmiyor. Ölüme giden anlatıcının bulanık zihninden geçenlerin sayıklama şeklinde aktarılmasını içeren parçalı metinler romanı oluşturuyor. Romanda, ölümü bekleyen yazarın her geçen gün hafızasını ve yazma yetisini biraz daha kaybedişi anlatılıyor. Yazar, romanını her gün bir paragrafını kendi sayfası muratgulsoy.wordpress.com'da yayınlayarak yüz günde tamamlamış.Bu yönüyle de yine oldukça farklı bir esere imza atmış Murat Gülsoy. Kitaptan alıntılar: "...Ben bir adayım.Bir harfimi kaybettim çünkü.Harflerle oynamak burada olduğumun göstergesi..."(s.15 ) "...Taklitler aslını yaşatır..."(s.18 ) "...Kaptanı olduğumu sandığım bu gemi devinen bir ağaç.Beşik,gemi,tabut.Hayat ağacım kururken görüntü kararıyor.Ellerimi sokacak bir toprak arıyorum; yumuşak,nemli,anaç.Bir ağaç arzusuyum."(s.29 ) "...Henüz doğmamışların yazgısı mı?Hepsi burada,nemli toprağın içinde.Batık.Kazıcılar çalışıyor nasılsa.Dönüp bakmıyorum karanlığa.Mağaranın ağzından sızan ışık mutlu ediyor.Dışarıda deniz derin nefesler alıyor.Nedensiz bir umut."(s.34 ) "...Unutulan ne kadar güzelse o kadar acıyor boşluk."(s.46 ) "...Kaskatı bir kuş vardı ademin elinde.Gözleri dehşetle büyük.Çocuk sesiyle soruyor:Uçmak nasıl taşa dönüşür?"(s.49 )
Nisyan
NisyanMurat Gülsoy · Can Yayınları · 2013256 okunma
·
122 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.