Bir aydır uğramamışım buralara. Yeniden başlamanın zamanı geldi diyerek geri dönüyorum şimdi. Kıyı Kitabı aslında bir üçlemenin üçüncü kitabı. Belki birinciden başlamak daha mantıklı olurdu ama kitaplığımda geçmişten kopup gelen Kıyı'yı buldum. Hem geçmiş yıllara gittim hem de kendi içimde derinlere indim. Kıyı Kitabı bir yolculuk hikayesi, ama bir kişinin değil hepimizin. Ömrümüzün nasıl bir yolculuktan ibaret olduğu ve geçtiğimiz yolların bizi biz yapan yegane şey oluşundan ötürü aslında nasıl bizim "yola" dönüştüğümüzün hikayesi. Kitabın bütününe baktığımda hoşuma giden bir detay bu sonun "ev"de bitmesiydi. Yani insanın sonu yine kendi kıyısında biterdi, artık daha dingin, daha gerçekleri kabullenmiş bir halde. Yolculuğunda yol olur başladığın yere geri dönerdin, kendine, ama bambaşka biri olarak. Çok sevdiğim dizeler de oldu, beni rahatsız edip eğreti hissettirenler de. Ama yine de sona vardığımda bir yolcunun hislerini hissettim. Bir parça yorgun ama sakin. Huzurlu diyemeyeceğim çünkü değildim. Ki bu da kitabın beni düşünmeye ittiğini ve içimde, henüz yola dönüşecek kadar zaman kat etmediğimin farkında olan isyankar gençliğime etkidiğini gösterir. Bize "yolculuğun kimsesizlik olduğunu" ve " eksilerek çoğaldığımızı" başarılı bir şekilde anlatan Kıyı Kitabı'nda pek çok sevdiğim dize olsa da ben şununla yazımı bitirmek istiyorum: "Durmayı, dönmeyi istesen de yapamayacaksın. Geri dönmeyi bilmediğin için bundan böyle hep gideduracaksın."

Kıyı KitabıEce Temelkuran · Everest Yayınları · 2013444 okunma

·

284 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Janset