Bir gün "yazık" demek ne kadar hazin
Anılarla dolu geçen yıllara
Bakıp da ardında kalan yollara
Geri dönememek tek bir an için
Büyüttüğün artık umutlar değil
Şimdi tek gerçek var; çaresizliğin
Bak! Fırçan kırılmış, bomboş tuvalin
Ne biraz renk kalmış, ne de bir şekil
Silinmiş o portre, göremezsin ki
Daha yakından bak dilersen, eğil
Hani o maviler? Hani o şekil
Uçup gitmiş mi ne? Hani o sevgi
Nerde o dostluklar? Güzel yalanlar
Bu kalp neden değil eskisi gibi
Bir başka dünyada bulursun belki
Geçer de aradan nice zamanlar
O yer umutların söndüğü yerdir
O yerde zavallı bütün insanlar
Şairler, bilginler ve kahramanlar
O yerden hüzünle geçtiler bir bir
Arındılar sahte, yalan ne varsa
Sonunda denize ulaştı nehir
Ne bir beste kaldı, artık ne şiir
Bitti aldanışlar, bitti her tasa
Nice sevenleri aldı o deniz
Yine uygulandı en eski yasa
Uzak sevgiden her ne kalmışsa
Unutuldu. Ve duruldu kalbimiz
Yıllar geçti... Neden sonra anladık
Yüce olan, bağışlayan tek biziz
Her kadehte kalan tortu sevgimiz
Her yerde o güneş, hep o aydınlık