"Daha çok anlat," dedim. "Hoşuna gidiyor mu?" "Çok. Elimden gelse, seninle sekiz yüz elli iki bin kilometre hiç durmadan konuşurdum." "Bu kadar yola nasıl benzin yetiştiririz?" "Gider gibi yaparız.” Herkese merhaba‍️ Uzun zaman sonra beni çok etkileyen bir kitap yorumuyla geldim. Biliyorsunuz ki Şeker Portakalı dünyada en çok okunan kitaplardan. Bende nihayet okuyayım dedim ve ne kadar geç kaldığımı farkettim. Şeker Portakalı Zeze’nin yoksulluk acı ve ümit dolu hikayesini anlatıyor. Beş yaşındaki Zeze zeki, eğlenceli, zaman zaman da yaramaz bir çocuk. Burada çocuk kelimesinin altını çizmek istiyorum çünkü Zeze’nin bir çocuk olduğunun farkına varıp ona öyle davranan tek kişi Portuga. Zeze’nin biricik dostu, sırdaşı. Tabi bir de Minguinho adını verdiği bir şeker portakalı var. Ailesinden yediği dayaklardan sonra kendini mutlu hissettiği, dertleşebildiği iki yer. Ben Zeze’nin hikayesini okurken kimi zaman üzüldüm kimi zaman güldüm, çok etkilendim. Onun acısını kalbimde hissettim. Onun o küçük kalbinin çektiği tonla acıyı bende çektim sanki okurken. Eğer okumayanlarınız varsa kesinlikle öneriyorum.

Şeker PortakalıJosé Mauro de Vasconcelos · Can Yayınları · 2022231,4bin okunma

·

43 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Müptela Bir Okur