Genç Werther... Hakkında söylenecek çok şey var doğrusu. Genç Werther hayli romantik, doğaya düşkün, akıllı, felsefi , oldukça korkak , güçsüz ve acizdir. Bir kimse değildir, bir kimse olamamıştır. Werther Varoluşuna( "Varlık - büyük V ile- her birimizin öznel olarak, şahsen ve bireysel olarak tecrübe ettiklerimizin yanı sıra diğerleriyle birlikte tecrübe ettiklerimizdir.(...) Varlık ayrıca ve nihai olarak eylemlerle var olan bir şeydir. Bu nedenle,doğası, belli bir dereceye kadar, kararlarımızın ve tercihlerimizin bir sonucudur ve teoride özgür olan irademiz tarafından biçimlendirilir." "Varoluş" sözcüğü "Varlık"a giden süreci ifade eder. Çünkü bizler , Sartre'ın da söylediği gibi, bir hiç olarak doğarız ve "Var ya da Varlık" olmak için çabalarız, çabalamalıyızdır. Bu yazıda, Genç Werther'i bir kimse olarak görmeyeceğim ve varoluşçu bir perspektifle incelemeye çalışacağım.) ihanet etmiştir. Ona bakışım, yanlıdır. Sevgim, buruktur. Sanatla Varoluşunu nihayete erdirmeyi denedi. Doğa düşkünü Werther'in aktardığı çevre tahayyülü bulunduğum kafeden, oturduğum koltuktan, filtre kahvemin tadından uzaklaştırdı beni. İmgelem uzayında hoş bir geziye çıkmış, Werther ve Lotte'u izliyordum. Hatta öyle ki Lotte'a okuduğu Ossian destanının o epik atmosferine dahi yakışabilecek büyülü bir yer gibi hissettirmişti Werther'in kimi zaman büyük bir neşeyle kimi zaman büyük bir çaresizlikle oturduğu yüksek kestane ağaçlarının altındaki taraça. "Sanatsal." Hatta romantik. Ancak ,bence, Lotte'a olan "aşkı" sanatsallıktan ve romantiklikten uzak hatta duygulardan yoksundu. Werther baş edemediği, çözümleyemediği en sonunda karşısında boyun eğdiği ; acımasız varoluş krizinden çıkış kapısı olarak görmüştü Lotte'u. Lotte'a olan aşkının imkansızlığından dolayı pek çoğu kez yaşamını sona erdirmeyi dillendirmiş olmasına karşın Werther aslında ,Lotte'un kendisine söylediği gibi, aşkını bu imkansızlıktan sebep sürdürüyor ve hatta bu imkansızlık sayesinde yaşama tutunuyordu. Çünkü Sanatla Varoluşunu nihayete erdirmeyi başaramadı. Var olma amacını gerçekleştirmek için sahip olduğu yegane aracı da yitirince artık boşluktaydı. Ölüm gerçeği karşısında kendisine yalan söylemişti, intihar edemezdi. Tutunmalıydı, tutundu. Tam burada neden korkak ve aciz olduğunu görmüş oluyoruz. Korkaktır çünkü yaşamla yüzleşmeyi başaramamış ve boşluğa düşmüştür. Acizdir çünkü bu başarısızlığın neticesinde daha da ileriye giderek kendi değerini bir başkasının belirlemesine razı olmuştur. "Beni sevmeye başladığımdan beri kendi gözümde nasıl da değer kazandım" diyebilmiştir. İntiharının nedeni kanımca Lotte ile kavuşamamasından ileri gelmiyor, Lotte'un onu sonunda tercih eder konuma gelmiş olmasından geliyor. Öpücükler şüphesiz bunu gösteriyordu. Werther aşkının imkanlı olduğunu kabullenemedi. Aksi takdirde yeniden boşluğa düşerdi. Bir diğer varoluş kriziyle baş etmesi için yeniden Lotte ile olan yolları kat etmesi gerekiyordu. Oysa Lotte onun gözünde tekti ( Lotte'a aşık olduğu için değil , başta bahsettiğim gibi Varlığın nihai gerekliliği olan eylemlerin biricik olmasından dolayı. Lotte'un yanında eyleyebildiği hâle aşıktı)...

Genç Werther'in AcılarıJohann Wolfgang Von Goethe · Can Yayınları · 2018121,8bin okunma

·

48 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Ömer Ertürk