Emma Goldman ve Rosa Luxemburg 20. yüzyılın en önemli anarşist ve aktivist kadınlarıydı. Goldman ABD'de, Luxemburg ise Almanya'da büyük mücadeleler verdi. Goldman sürgün edildi, Luxemburg ise büyük devrim girişiminden sonra tutuklandılar. Kafasına sıkılan kurşunla infaz edilip, köprüden aşağı atıldı. Bu iki kadın imgesi üniversite yıllarımdan beridir zihnimde ideal kadın olarak yerini almıştır. ******** "Dans Edemeyeceksem Bu Benim Devrimim Değildir" Emma Goldman'ın yaşamı boyunca ne için mücadele ettiğini anlatan kısa bir kitap. Anarşizm, Evlilik, Aşk, Kadınların konumu, Ateizm, Din, Vatanseverlik üzerine görüşlerini belirttiği ufuk açıcı bir eser. Özellikle yaşadığı dönemde kadınların konumu göz önüne alınırsa devrim niteliğinde bir kitap. Henüz seçme ve seçilme haklarını alamamış, miras hukukunda hak ettikleri payı alamayan, eğitim ve mesleki hakları kısıtlanan, Faşizmin gölgesinde kısıtlı da olsa elde ettikleri hakları kaybetmenin eşiğindeyken gösterdiği duruş hem de Ataerkil, Kapitalist düzene karşı. Takdire şayandır. ********* Anarşizm hep devletin ve Tanrının olmadığı, kaosun hakim olduğu bir ideoloji olarak gösterilir. Veya komünizm idealinin Mao, Stalin ve Pol Pot gibi diktatörlerin elinde hiç olmasına ne demeli? Lakin kapitalist düzen kitleleri yoksulluğa ve sefalete iterken, demokratik seçimlerle iktidara gelen faşist liderlerin dünya savaşına sebep olduğunu da unutmamak gerek. İdeal düzen yoktur, düzeni insanlar var eder. Agora'nın çıkardığı serileri okurken aldığım keyif çok başka. ********** Emma Goldman kendisini o kadar güzel anlatıyor ki; 100 yıl önce söylediklerinin altına bugün imzamı atıyorum: "Çoğu insan, hayatı öteki dünyadaki cennete giden bir nevi basamak olarak görür. Onlar ne hayatı yaşamaya cesaret ederler, ne de hayatın ruhunu kendilerine sunulduğu gibi anlarlar. Kuşkusuz bu yola girmek bir riski göze almaktır; küçük maddi kazanımlardan vazgeçmeyi gerektirir. Bu ayrıca, insanın kendi ülkesinin kanunları, kuralları, ve kamuoyuna karşı gelmesi demektir. İnsanlar hep, kafalarını kaldırınca ellerindeki küçük imkanları da kaybetmekten korkuyorlar. Ben doğup büyümedim; yoğruldum. Hayatla birlikte, hayatın her alanında, düşe kalka yoğruldum. Gerçi bu yolun bedeli yüksekti, ama aynı bedeli en baştan yeniden ödemem gerekse bunu memnuniyetle yapardım; çünkü bedelini ödemeden, dibini görmeden, hayatın doruklarına hiçbir zaman tırmanamazsınız."

Dans Edemeyeceksem Bu Benim Devrimim DeğildirEmma Goldman · Agora Kitaplığı · 20061,424 okunma

·

147 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Murattgenstein