"Sence beni affeder mi?
Lila'dan ses kesilince başımı eğip bakıyorum ki küçüğüm göğsümde uyuyakalmış. Zaten oyle abuk subuk konuşmasindan anlamıştım uykusunun geldiğini çünkü normalde söylediğim kelimelere benzer sesler çıkarır. Az çok konuşabiliyor artık meleğim. Yattığım yerde kaykılıp onu üzerime çekiyorum. Yorganı da çektikten sonra uykunun huzurlu kollarına uçuyoruz.
Yalnızca Lila ve ben. Kalbimizde Niloya'nın dost acısıyla mışıl mışıl uyuyoruz.
Her yüreğin de derdi başka oluyor tabii! Niloya'nın ki başka, benim başka, Lila'nın başka...
Sayfa 75
·
55 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.