Kitabı henüz bitirdim biraz durup soluklanmak ve aklımda dolanan her şeyi bir an önce kelimelere dökmek arasında kalmış durumdayım. Ve ikincisi ağır bastı. Çok fazla bilimkurgu okumuş olduğumdan, bu yazarların kurgusunun büyüsüne alışmam gerekirdi belki şu ana kadar. Ancak görünen o ki hiç de alışamamışım. Çokça gördüğümüz zaman yolculuğu konularını ele alan bir kitap ama bunu öyle katmanlı, artık sıradan insan olmayan Sonsuzları öylesine insancıl ele alıyor ki. Kitap boyunca karakterle birlikte sonsuzlukta geziniyor işleyişi öğreniyorsunuz ve bu çok güzel. Ancak son 50 sayfaya geldiğinizde kitap bambaşka bir seviyeye sıçrıyor. Bundan sonra gelen, kalan bölümde heyecanla büyük bir merakla ama en çok da anlayışla nefesiniz kesilerek takip ediyorsunuz. Evrendeki (zamandaki) yerinizi sorguluyorsunuz. Yazara ve kurgusunun götürdüğü uçlara hayran kalıyorsunuz. "Sonsuzluğu dolaylı bir yoldan keşfettik. Önce gerçeklerin hesabını geliştirdik ve kendi gerçekliğimizi test ettik. Çok küçük bir olasılığın sonucu olan bir gerçeklikte yaşadığımızı bulunca hayrete düştük." Isaac Asimov'un beni en çok etkileyen yapıtıydı hala heyecan ve şaşkınlık içerisindeyim. Kesinlikle tavsiye ederim.

Sonsuzluğun SonuIsaac Asimov · Monokl · 20152,266 okunma

·

624 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.