Hadi Gelin Bir Kahve İçip Üstadı Analım! (Herkesin ona dair bir sözü vardır)
Hey!
Size sesleniyorum!
Kendinizden bir şeyler bulacaksınız bu kitapta!
Buldukça duygulanacaksınız ve hayranlığınız artacak!
Hangimiz sevmiyoruz:
Kütüphanemizi düzenlemeyi?
Geçip karşısına seyretmeyi?
Ödünç kitap vermek yerine gidip yenisini alıp vermeyi?
Bir kitap eksilince kitaplıkta onun yerindeki boşluğu hangimiz fark etmiyoruz?
Hangimiz buruşmasın diye özen sarf etmiyoruz?
Bir terapi gibi değil mi?
İşte Kemal Sunal'ın kitaplara karşı titizliği!
"Kitapları çok kıymetliydi. Kütüphanesini hemen her gün kontrol eder, düzenler, karşısına oturup seyrederdi. Bir kitabın yerinin değiştiğini, eksildiğini fark ederdi." (s. 115)
Bir odasını çalışma odası olarak seçmiş, hepimizin hayali olan oda onun da hayali. Düşünebiliyor musunuz, kim bilir nasıl katkı sağladı o kitaplar onun başarısına?..
Yalnızca kitap konusunda böyle değil.
Albümler, diplomaları, üniversite harç makbuzları, tebrik kartları... Her şeyinde güzel bir düzen var. Yaşadığı çağın hakkını o kadar güzel teslim etmiş ki...
Arkadaşlarından kitap okumak isteyen kütüphaneyi inceler, O'na danışırdı. Ödünç isterse yüzü asılır, asla vermezdi. Kim hangi kitabı okumak istiyorsa yenisini alıp hediye ederdi. "Neme lazım, buruşur, kırışır, geri gelmez..." (s. 115)
Ne güzeldi değil mi Kemal Sunallı, Cüneyt Arkınlı (Rabbim ömür versin) Zeki Alasyalılı, Tarık Akanlı yıllar?..
"Kemal Sunal da öldü nâlan
İyi kalpli amcaları birer birer uğurladık
Ve dünya kirlendi
Filmler bozuldu
O masum sevdalar yaşanmıyor artık."
Yusuf Hayaloğlu
Öyle güzel özetlemiş ki şu günleri.
Ne eski filmler kaldı ne de eski sevdalar.
Ne kendisi ne de Kemal Sunal.
Birer birer kaybettik güzel olan her şeyi.
Elimizde fotoğraflar, biraz daha şanslı olanlarda anılar kaldı.
Büyüklerimizi dinleyecek, büyümeyecektik:
"Çocukluk edip de büyüme sakın, büyümek ayrılıktır." (s. 70)
Öyle bir adam düşünün ki Türk sinemasına damgasını vurmuş. Hani deriz ya bazı sanatçıların yaşadığı dönemde kıymeti bilinmiyor diye, hem kendi döneminde hem de onlarca yıl sonra çılgınlar gibi izleniyor. Kuşak kuşak bıkmadan, usanmadan izliyoruz.
Söylendiği gibi:
"Bazıları yokken bile vardır, fazlasıyla..."
Hadi itiraf edin,
Yemek yerken,
Moralimiz bozuk olduğunda,
Birileriyle birlikte vakit geçiyorken,
Mutluyken
Hatta bulduğumuz her yerde yüzümüzde gülümseme ile izlemiyor muyuz?
Öyle ki birçok repliğini önceden biliyor henüz o söylemeden biz dile getiriyoruz.
Kırmadan, incitmeden öyle güzel dersler vermiş ki farkına varmadan hayata dair nice güzellikleri ruhumuza katıyoruz.
Bir tane ofsayt olmaz mı bir adamın hayatında?
Atatürk'ün öldüğü gün doğmuş ve bu nedenle o gün doğum gününü kutlamıyor.
Herkesin siyasete bulaştığı dönemde kendisi filmlerinde yanlış gördüğü şeyleri ince ince eleştiriyor, çirkinleşmeden, kalp kırmadan...
Hiçbir filminde ahlaksızlık, edepsizlik yok.
Örnek alınabilecek bir aile hayatı...
Söz konusu Kemal Sunal olunca kaptırıp gidiyorum her seferinde.
Yıllar sonra gelen üniversite diploması, üzerine yaptığı yüksek lisans.
Okumanın yaşı olur mu hala tartışılıyor.
Bakın, olmadığının en güzel örneği...
Eşi 
Gül Sunal, Kemal Sunal'ı ilk gördüğü andan itibaren onunla olan hayatını ölümü ve hatta sonrasına kadar kaleme almış. Belirli bir kronolojik sıra var diyemeyeceğim. Biraz dağınık bir anlatım olmuş ama bu nedenle onu suçlayamam. Böylesi büyük bir kaybın ardından kafayı toplayıp bu konuya bu kadar eğilmek hiç de kolay olmasa gerek.
İster istemez okurken bir özdeşim kuruyor ve hüzne boğuluyorsunuz.
Kim ne derse desin. Bu dünyadan bir 
Kemal Sunal geçti.
İyi ki de geçti.
Geçti ve güzel şeyler bıraktı arkasından...
İyi bir oyuncu nasıl olur?
Bir aile babası nasıl olmalı?
Para ve şöhret karşısında insan karakterini koruyabilir mi?
Hepsinin öyle güzel örneği ki...
Neresinden baksan eline güzel bir şeyler geçiyor.
Bir insan aile problemlerini o kadar güzel mi çözer: Hadi bi kahve içelim...
Her ikisi de kahve sevmiyor oysa.
Ses yükseltme, kırma, küs kalma...
Hiçbiri...
Ve bu şanslı doğan bir adamın hikayesi olarak da görülmemeli.
Sanat şimdiki kadar para etmiyor o dönemde.
İlk evleri rutubetli, küçük bir ev.
Hatta eşi bu koku misafirlere gitmesin diye patates kızartıyor misafir gelince.
Çocuklarına güzel yemekler verip kendileri pilav makarna yiyorlar bir dönem...
Ona rağmen her projeyi kabul etmiyor, inanmadığı işlerde görev almıyor.
Peki neden seviyoruz onu bu kadar?
Eserin bir yerinde şu cümle geçiyor:
"Ne kadar ihtiyacımız varmış gülmeye." (s. 63)
Zorlu bir coğrafyada yaşıyor ve nice zorluklar çekiyoruz. Ziyadesiyle ihtiyacımız var gülmeye. Ve bunu en iyi o yapıyor.
Kitabın sonunda fotoğraf albümü var.
Çoğunu daha önce görmemiştim. Ayrı bir hüzün katıyor insana. Ama her ne olursa olsun iyi ki bu kitabı okudum. Birçok konuda onu örnek alacağım.
Yeni bitirdim kitabı.
Duygularımı yoğun yaşıyorum o nedenle.
Hani dedim ya yazarın anlatımı dağınıktı diye. Kemal Sunal'ı bu kadar severken benden de derli toplu bir inceleme çıkmasını beklemeyin. Yine de sizler için elimden geleni yaptım. Destek olmak adına paylaşabilir, yorum yapabilirsiniz (Kemal Sunal'ın bir filmini, repliğini dahi yazabilirsiniz.)
Sonrasında "Hadi gelin, bir kahve içelim!"
··
19,6bin görüntüleme
- İsminiz ne?
- Şaban.
- Ay ne değişik isim
- Yoo doğduğumdan beri aynı, hiç değiştirmedim.
- Bak kocacığım televizyon aldık yeni. tamı tamına 3999 lira.
- 3999 lira bu şimdi öyle mi?
- Hıı evet
- 4000 lira olsa nasıl alırdık.
Kendi şahsıyla yetersizlik problemi yaşayan ve kendini okur sanan bazılarının modumu düşürmesine müsade etmeyeceğim. Okumak ve paylaşmak için buradayız.
Akşam beni uyandırmadığınız için kahveler iptal.
Herkesin Kemal Sunal'a dair söylenecek bir cümlesi vardır diye düşünüyorum. Öyle yer etti ki bizde.
Şimdi ben buraya neden çıktım? Niçin çıktım? Nasıl çıktım? Bunu izaha gerek yok gördünüz, yürüdüm çıktım! Ama, çıkmamış da olabilirim. Çıkmışsam çıkmışımdır, çıkmamışsam çıkmamışımdır. Görünen köy... Uzakta değildir...
Bunu hep kullanıyorum. Teşekkür ederim. 😊🙏
1 sonraki yanıtı göster
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.