Yazdıklarım, hislerim ve anlatmak istediklerimin yanında yetersiz. Esere ait düşüncelerimi tam olarak ifade edemediğimi öncelikle belirtmek isterim. Eser, cehennem çukuru diye niteleyebileceğiniz yerde, çıkamayacağını bildiği için, kendini her türlü arzudan, intikam fikrinden, umuttan, anılarından soyutlamaya çalışan ama pekte başarılı olamayan, hayata tutunmak için ölüm sessizliğine, ölüm karanlığına kucak açan bir grup askeri anlatmakta. Hayatta kalmanın tek yolu her şeyi silip atmak. Tüm renkleri, yaşadığınız tüm güzel şeyleri, hücrenizde olmayan her şeyi yok saymak. Hiç olmamış kabul etmek. Sıfırdan başlamak. “En sert, en dayanılmaz sessizlik, ışığınkiydi. Kuvvetli ve çoğul bir sessizlik. Gecenin sessizliği vardı, bir de hiç değişmeyen ışığın sessizlikleri de vardı. Uzun ve bitmeyen bir yokluk.” “Ölenlerin çoğu açlıktan değil, nefretten öldüler. Kim duymak, insanı zayıflatıyor.”

Işığın O Kör Edici YokluğuTahar Ben Jelloun · Sia Kitap · 2020396 okunma

·

87 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Cenk Çakır