Uzun zamandır McMahon okumuyordum. 2002 ve 1971 tarihleri arasında gidiyoruz. 1971'de herkesin patates kız olarak adlandırdığı Del öldürülüyor. O dönemde onunla arkadaşlık kuran Kate'in gözünden olanları izliyoruz. 2002 yılında Opal ve arkadaşlar kamp ateşi etrafında patates kızı anlatıyorlar birbirlerine. Opal'in arkadaşı Tori tuvalete diye gidip ölü bulunuyor. Bu cinayetin üzerine Kate alzheimer olan annesine bakmak için new hope'a geri dönüyor. Cemiyet dediğimiz new hope adında yeni bir yaşam tarzını benimseyen bir topluluk ama geriye yalnızca 4 üyesi kalmış. Opal, arkadaşını patates kız'ın öldürdüğünü onu gördüğünü söylüyor. Diğer McMahon romanlarına nazaran sıkıcı bir kitaptı. Bir kere mekanlar hoş değildi. En sevmediğim şey hippi tarzı mekanlarda geçen romanlar. Hele yaşamayı seçtikleri tarza cult adı altında yaklaşıyorlarsa iyice sinir oluyorum. Anlatım nedense her seferinde uykumu getirdi. Acaba uykum mu vardı diyorum hayır diğer kitaplarda olmuyor. Karakterlerle bağ kurmak çok zor. Ana karakter Kate bile empati kurmanın zor olduğu uzak bir karakter. Hayalet mevzusunun yansıtıldığı yerler oldukça ilg çekici. Özellikle Kate'n Alzheimer annesinin ağzından konuşan Del, sanırım en ilgi çekici kısımlar kitapta.

Söylemeyeceğine Söz VerJennifer McMahon · Ephesus Yayınları · 20121,738 okunma

·

332 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Melis Ünler