Çaresizim ️
"Uzak dağların yamacından sesleniyorum.
Ansızın; yemek yaparken, bulaşık yıkarken, gülerken, aklına düşmek dileğiyle…
Sabahların hükmü kalmadı.
Yokluğun suskun.
Yalnızlık bela gibi başımda.
Susmuyor konuşanlar ve rüzgâr ürkütmüyor kuşları.
Kendime hal hatır sormayalı uzun zaman olmuş.
Üstüm başım perişan, vakitlerim ziyan.
Açtığım kapılar kapanıyor,
Yollarım sarpa sarıyor.
Bırak seni; kendime bile çare bulamıyorum bu aralar.
Bahçemin gülleri yolunmuş.
Yanıma yakıştırdıklarım bir bir yok olmuş.
Aradığım telefonlara çıkmıyor hiç kimse.
Elime hangi şehre ait olduğunu bilmediğim adresler tutuşturulmuş.
Cebimdeki umutlarım, aklımdaki düşlerim, fikrimdeki hüzünlerim yok.
Yaralı bir serçe kadar çaresizim.
Sabahlarım gülmüyor, akşamlarım aldırmıyor halime.
Işıklar yanınca birşeye benziyor sokaklar.
Kime anlatsam kaçıyor.
Onlar kaçtıkça, uykularım kaçıyor.
İki aradayım.
Gitsem de,
Kalsam da,
Çaresizim,
Çaresiz…"
Emre Özdemir
·
64 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.