Bana gereksinimi olan birileri bulunduğu sürece, devam eden varlığım "anlam taşır". Beni çağırarak kendi durumları karşısında benim dikkatimi çekerek, kendilerine karşı bana soumluluk duygusu vererek beni olduğum gibi, eşsiz, yeri tutulmaz, vazgeçilmez bir bireye dönüştürürler: Yok oluşu evrende bir gedik açacak, dehşetimin kaynağı olan o boşluğu yaratacak varlık. "Biri için değilsem", yokum. İnsan anlamı olan bir varlıktır. Başkaları için var olma, "doğal olarak" en baştan itibaren, "gerçekçi olarak", görünmezlik için sınır oluşturan kesinlik derecesiyle insan durumunda var olan tek anlamdır. Benimle koşullu varoluşun saçma boşluğu arasında duran tek şey bu tür bir "başkaları için varoluş"tur.
Sayfa 61Kitabı okudu
·
74 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.