nalkan: "Oysa benim ne kabına sığmaz bir şefkate ne de desteğe ihtiyacım var, yalnızca sessizliğe gereksinim duyuyorum; yorgunum..."

Bazı insanlar o kadar çok sesli ki, bazen çığırından çıkıp karşındakinin sessizliğini ve ayrıca huzurunu bozduğunun farkına bile varmak istemiyor, bir anlık karşındakini de kendisine benzetiyor ve karşısındakinde yarattığı görüntüyü ve o kişiyi yadırgıyor. kibarca belirtsen de kabullenmiyor. kendini sorgulamaya gerek duymuyor bile. işte o an yoruluyorsun ve sessizliğe ihtiyaç duyup gereksiz desteği arkanda bırakmak istiyorsun. neyse dolmuşum, kafa şişirdim :)

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.