Okumaya başladığınız zamanki halinizle bitirdiğiniz zamanki halinizin aynı olmayacağı şahane bir eser daha. Kumluca Mavi Kitap Kulübü'ne dahil olmasaydım ha bugün ha yarın derken daha çok ertelerdim ben bu kitabı.Ama doğru zamanı gelmiş demek ki ve ben de doğru yerdeyim. Kitap şehre bir yolcunun yani Joad ailesinin oğulları Tom' un gelmesiyle başlıyor. Oklohoma'daki çiftçilerin topraklarından sürülmeleri, sanayileşmenin getirdiği sonuçlar, aileyi bir arada tutma çabası, kadının gücü... Daha neler neler sayabilirim. Muhtaç olduğunuzu bildikleri zaman insanların nasıl da fırsatçılık yaptıklarını görüyoruz. Değerinin altında satın alınan eşyalar, değerinin üstünde satılan eşyalar. Düşmüşün halinden de yine düşmüş anlıyor. Büyükbabanın toprağından koparıldıktan sonra yaşayamaması bize kitapta okuyacaklarımıza dair ipucu vermişti aslında. Ağzının kenarlarından sularını akıta akıta üzüm yeme hayali kurarken vatanından ayrılmak ağır geldi ona. İnsan demek umut demek. Yaşadıkları büyük kayıplara rağmen umut etmeye devam etti Joad ailesi. Hepsinin kendisine göre hayali vardı. Şartların çetinliği karşısında kaya gibi sapasağlam duran anayı anmadan geçmemek lazım. O olmasaydı aile çok daha önceden dağılır giderdi. 540 sayfalık kitapta oh be rahata kavuştular dediğim hükümet kampından ayrılmaları biraz canımı sıktı.Sıcak su ve tuvalet vardı ama orda da açlıkla mücadele ediyorlardı.Karınları açtı ama dansa gidiyorlardı. Rose of Sharon'dan da bahsetmek istiyorum. Bütün kitap boyunca yer yer onun dişil enerjisi ve cilvesinden bahsediliyordu. Bunun sonunda ölmek üzere olan birini emzirerek nihayet bulacağı hiç aklıma gelmemişti doğrusu. Ters köşe oldum bu konuda. Benim gözümde çok önemli bir karakter değildi ama sondaki parlayışı hoşuma gitti. Dünyayı hırsları uğruna parmaklarında oynatanlar ve onların rüzgarında savrulup gidenleri okuduk. Tanıdık hikaye değil mi? Yıllar geçse de devir değişse de bazı meseleler tazeliğini koruyor hep. Son olarak, kitap boyu kahve kokusu burnumdan ve Hudson marka kamyonun motur sesi kulaklarımdan hiç gitmedi.

Gazap ÜzümleriJohn Steinbeck · İletişim Yayınevi · 202135,9bin okunma

·

163 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

S.