Genel olarak bakıldığında, yayın organlarında çıkan fotoğraflarda gösterilen feci biçimde sakatlanıp yaralanmış bedenler Asyalılara ya da Afrikalılara aittir. Bu gazetecilik âdeti, egzotik (yani, sömürgeleştirilmiş) insanları çekinmeden teşhir etmeyi matah belleyen ve kökü yüzyıllara dayalı bir pratiğin mirasıdır:...
....
·
592 görüntüleme
Gelgelelim, canının bağışlanması için yalvaran ve kaderi The New York Times'\n ön sayfasında fotoğraflarla sergilenen yaralı Taliban askerinin de bir karısı, çocukları, anne babası, kız ve erkek kardeşleri vardı ve onlardan bazılarının bir gün eğer hâlâ görmemişlerse, hunharca katledilen kocalan, babaları, oğulları ve erkek kardeşlerinin üç renkli fotoğrafıyla karşılaşmaları son derece muhtemeldir.
.
Bunlarla kıyaslanabilir şiddet ve ölçekte zalimlikler ve 'talihsizlikle/ Avrupa'da da meydana gelmiştir kuşkusuz; maddi boyutları ve korkunçlukları itibariyle şimdi dünyanın yoksul ülkelerinde rastlayabileceğimiz türden zalimliklere altmış yıl önce Avrupa'da da rastlanmıştır.
Ancak korku ve dehşet epeyidir Avrupa'dan uzaklaşmış görünmektedir; öyle ki, Avrupa, bu dehşet ortamından, bu yaşlı kıtada şimdilerde hakim olan sakin ve barışçıl ortamı kaçınılmaz bir durum olarak gösterecek derecede uzun bir süredir uzaklaşmıştır bile denebilir.
(İkinci Dünya Savaşı'nın sona ermesinden elli yıl sonra Avrupa topraklarında ölüm kamplarının kurulması, fiili bir askeri kuşatmanın yaşanması ve binlerce asker tarafından boğazlanan sivillerin toplu mezarlara gömülmesi, Bosna'daki savaş ile Sırpların Kosova'da giriştikleri katliamlara özel, anakronik bir ilgi uyandırmıştı.
Bununla beraber, 1991ı yıllarda güneydoğu Avrupa'da işlenen savaş suçlarnıı anlaşılır göstermenin başlıca yollarından birisi de, Balkanların aslında hiçbir zaman Avrupa'nın gerçek bir parçasını teşkil etmediğini söylemek olmuştur.)
Genel olarak bakıldığında, yayın organlarında çıkan fotoğraflarda gösterilen feci biçimde sakatlanıp yaralanmış bedenler Asyalılara ya da Afrikalılara aittir. Bu gazetecilik âdeti, egzotik (yani, sömürgeleştirilmiş) insanları çekinmeden teşhir etmeyi matah belleyen ve kökü yüzyıllara dayalı bir pratiğin mirasıdır:
nitekim, Afrikalılar ve uzak Asya ülkelerinin sakinleri, on altıncı yüzyıldan yirminci yüzyılın başlarına değin Londra, Paris ve diğer Avrupa başkentlerinde açılan etnolojik sergilerde hayvanat bahçesi hayvanları gibi teşhir edilmişlerdir.
.
"...hiçbir eğlence delisi önüme gümüş para atmadan gitmez. Topal bir dilenciyi sevindirmek için bir kuruş vermezler de, ölü bir Yerli görmek için on kuruşu hiç düşünmeden gözden çıkarırlar."
Egzotik ülkelerde yaşayan koyu renkli insanların başlarına gelen canavarlıkların fotoğraflarının sergilenmesi, bize kendi şiddet kurbanlarımızın bu şekilde teşhir edilmesine nasıl karşı çıktığımızı unutturarak, bu alışkanlığı devam ettirmektedir; ne de olsa ötekiler, düşman sayılmadıklarında bile, aynı zamanda (bizim gibi) bakan kişiler değil, yalnızca (kendilerine) bakılacak kişiler sayılmaktadırlar.
.
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.