Bu mesajı attığından beri düşünüyorum...
Bu yaşına kadar neler yaşadın neler gördün...
Ne acılar çektin...
Nelerle savaştın Bu konuma erişebilmek için.
Nelere göz yumdun...
Ne savaşlar verdin.
Ne günler geçti acı tatlı...
Ne zamanlar geçti uykusuz ...
Masa başlarında uyuya kaldın elinde kalem aklında gelecek telaşı...
Belki bir umut mutlu olmak vardı düşlerinde...
Hep belki bir kusur vardı karşılaştıklarında...
Sonra kendimi koydum senin yerine o sokaklardan aldım kendimi ağlamayı bıraktım isyanlardan vazgeçtim...
Sen oldum ben.
Bir bin yüz bin kez hak verdim sana ve inat ettim kendimle senken.
Mutlu olmalıyım dedim.
Sonra dayanamadım bana alıp attım bir kenara.
Ve lütfen beni anla.
Sen olmak istediğim için bana kızma.
Ve ne olur yine affet beni.
Haddime değil bir sen olmak benim...
Ama şimdi o fotoğrafın var karşımda ve biliyorum.
Sen mutlulukların en güzelini en iyisini hak ediyorsun!...
Seni seviyorumdur...
Ve aması maması yok...
Allahın izniyle bir daha seni.
En azından sendeki beni üzmeyeceğim...
Tat Tuz derken çok kırdığımın farkına vardım seni.
Ama şimdi anlıyorum...
Senin üzülmeni istemiyorum.
Beni affet seni çok seviyorum Gül bahçesi...
M.Z