Ben Tanrı’nın olmadığını söylediğimde Tanrı’nın kişiliğini inkar ediyorum.
Tanrı’nın olmadığını ama muazzam bir Tanrısallık olduğunu söylüyorum.
O kişiliği olmayan bir enerjidir, saf enerjidir.
Ona herhangi bir biçimi zorlamak çirkinliktir.
Sen ona kendini yansıtıyorsun. İnsanın küçük zihni tarafından yansıtılan Tanrılardan yana değilim.
Tabii ki insanın minicik zihni Tanrı’ya kendi zihnine ait özellikler atıf edecektir.
Ben Tanrı’nın olmadığını söylediğimde de Tanrı diye bir kişi olmadığını söylüyorum; kişilik ile ilgili her şey insanın yansıtmasıdır.
Senden kişiliği yok etmeni ve Tanrı’nın özgür kalmasını, senin zorlamış olduğun kişilik engellerinden tamamen kurtulmasını istiyorum.
Ben bir ateist değilim.
Bana göre tüm evren sadece Tanrı’nın enerjisi İle doludur, başka bir şeyle değil.
Çok temel bir şeyi anlaman gerekiyor. Dünya fiillerden ibarettir, isimlerden değil. İsimler insan icadıdır, gerekli şeylerdir ama sonuçta insan icadıdır.
Ama varoluş fiillerden, sadece fiillerden oluşur, isim ve zamirlerden değil.
Varoluşa göre her şeyi fillerle, eylemlerle ifade etmek daha doğru olur.
Ve her şey değişiyor, akıyor.
Çocuk bir genç oluyor, genç giderek yaşlanıyor; hayat ölüme dönüşüyor; ölüm hayata dönüşüyor. Her şey bir süreklilik, sürekli bir değişim durumunda; bu bir süreğenlik. Asla bir duraklama, bir nokta konulması söz konusu değil.
O sadece dilde gerçekleşen bir şey. Varoluşta bitiş noktası diye bir şey yoktur.
Varoluş süreklidir, asla durmaz. Başlangıcı bulamazsın, sonu bulamazsın. O sürekli akan bir süreçtir.
Sen “Tanrı” derken bir isim kullanıyorsun, durağan, ölü bir şey.
Ben “Tanrısallık” dediğimde canlı, akan, hareket eden bir şeyi anlatan bir kelime kullanıyorum.
Tanrısallık tamamen farklı bir boyuttur.
O zaman Tanrı evrenden ayrı bir şey olmaz.
O zaman Tanrı evrenin ruhu olur.
O zaman evren titreşen, nabız gibi atan, nefes alan… Tanrısallıktır.
Yani ben bir ateist değilim ama teist de değilim.
Sayfa 30 - Ovvo YayıneviKitabı okudu
·
72 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.