Fosforlu Cevriye, Suat Derviş'in 1944-1945'te tefrika edilen, ilk defa 1968 yılında yayımlanan romanıdır. Beyoğlu ve Galata 'nın en izbe sokaklarında, Tekfur Sarayı' ndan Tarlabaşı'na, İnönü Gezisi' nden Dolmabahçe sırtlarına kadar çeşitli mekânları mesken tutan , anne babasını hiç tanımamış, erkek hattâ insan sarrafı, yaşam işçisi küçük fahişe Fosforlu Cevriye... "Köşede, epey uzakta bir sokak lambası vardı. İşte, bu ışık saçlarına vurmuş, saçlarının üzerindeki toz halindeki ıslaklıkta binlerce minik yıldızcık yaratmıştı. Polisler onu bundan farketmişlerdi. Zaten ilk defa polise düşüşü de aynı şekilde olmuştu. O gece ona çevirdiği elektrik ışığı saçlarına çarpıp böyle bin bir ışık yaratınca, burada bir fosforlu var demişti komiser. İşte, o gün bugün İsmi Fosforlu Cevriye'ydi. " Cevriye, namus kavramının bacak arasında değil, insanın ruhunda yattığını düşünen, cesur, hırçın, ağzı bozuk ama aslında tertemiz yürekli, güzeller güzeli bir kadındır. Bir gece hastalanır, cayır cayır ateşle yanarken, köprüaltında bir kayığın içine sığınır, baygın düşer. Gizemli bir adam Cevriye'yi o haldeyken tesadüfen bulur, kucaklayıp evine götürür, çorba yapar, ilaç verir, iyileşene kadar bakar, merhametle insanlık gösterir. Tüm bu yaşadıkları Cevriye için yepyeni, daha evvel hiç yaşamadığı, tatmadığı duygulardır. Kendisini değerli hissettiren, kadın olduğunu ilk defa duyumsatan bu adama karşı Fosforlunun içinde bu zamana kadar hiç hissetmediği duygular uyanmaktadır. Peki adını bile bilmediği fakat bir şeylerden, birilerinden kaçtığı apaçık belli olan bu adam kimdi? Hayata sonsuz derecede bağlı olan Fosforlu Cevriye, yıldızını kaymasın diye gökyüzüne çakmak isterken, hayat ona ne sürpriz hazırlıyordu acaba?... Benden bu kadar sevgili kitap dostları, devamı kitapta :-)

Fosforlu CevriyeSuat Derviş · İthaki Yayınları · 20211,516 okunma

·

1.067 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

İlkay Yurttaş Koşar