İşte bu! Okurken gülümsediğim nadir kitaplardan biri. Işıl sen harika bir karaktersin. Resmen bana lise yıllarını anımsattı. Hoşlandığın çocuğa karşı sonuçsuz kalan kendine aşık etme taktikleri falan... Işıl da tam böyle yapıyor. Bay S. için girmediği kılık, yapmadığı tuhaflık kalmıyor ve kitabın ilk yüz sayfasında "Işıl sen tam bir delisin." dedim. Bu konuda en büyük yardımcısı yakın arkadaşı Burak ve ev arkadaşı Livya oldu. Bay S. adındaki beyefendi kusura bakma ama bence sen Işıl'ı hak etmiyorsun ama neyse... Kitabın sonu efsane bitiyor. Bazı yerlerde gözlerim dolmadı değil. Aşırı klişe olduğunu söylemem gerek ama ben beğendim. Ne diyebilirim ki klişeleri seviyorum...