Böyle gitmek mi olur?’ Dedi çocuk
Ve diz yarasıydı kabuk tutmuş anıları
Geçmemişti sancısı özlemlerinin
Böyle sevmek mi olur? Diye sordu çocuk
Ve ağlamaklıydı yeşil çalan gözleri
Eridi umudunun im iplikleri
Böyle büyümek mi olur? Diye düşündü çocuk
Ve sek sek oyunuydu düşleri
Bir yok oluştu artık hiç gülmeyişi
Aramızda geçmişin uçurumları var. Dedi adam
Hiç yoksa izi kalmış anılarımızın
Ve öyle kalsın özlemlerin
Anlasana sevmenin binbir hali var. Diye söylendi adam
Bak, rengârenk kalmış şarkılarımız
Ve mum koksun umutların
Uzun uzun anlatamam her şeyi. Diye düşündü adam
Bak, tatlı bir tebessüm yaşanmışlıkların
Ve mühürlensin yanağının çukuruna öylece
Sakın konuş deme bana!
Gidiyorum,
Alışamadım,
...
Timur Kohen