Bugün kütüphanede yanyana düştük bir ara. Öyle narin elleri var ki…Bembeyaz böyle. İncecik parmakları var. Kitapları açmadan önce yavaşça okşuyor elini üstüne gezdiriyor sonra açıyor kapağını bazen de kokluyor sayfalarını çiçek koklar gibi dedim kız ne yapıyon öyle? Dedi kitap sevilmez mi? İnsan sever gibi kitap seviyorum. Sen dedim, sevdiğin insanı da böyle mi seversin? Yanakları gelincik gibi oldu, he dedi sustu. Ben bir coştum, bir coştum, artık kendi içime sığmadım, dedim ki birden, evlenince sana kocaman bir kütüphane yapacağım Asude, dedim. Gözleri var ya kocaman oldu, kocaman! Sanki gök kubbedeki bütün yıldızlar toplandı, o gözlerinin içine doluştu. Essah mı deyiverdi. Dedim essah, kütüphanelerin en güzelini yapacağım ben sana.! Bak görürsün. Elindeki kitabı göğsüne bastırdığı gibi kaçtı gitti. Kalbim ağzımdan çıkacak sandım, öyle bir güp güp attı. Oh dedim be! Oh! İşte söyledim.! O da ne diyon sen diye kızmadı. Yok artık biliyorum, o da beni seviyor.
Dilerim ki bu satırları torunlarımız okusun, okusun da desinler dedem nineme nasıl yanıkmış..
Sayfa 169Kitabı okudu
·
96 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.