Aile Meselesi
KARTAL VE TARLAKUŞU
Bir tarlakuşu ile kartal, yüksek bir tepenin üzerindeki bir kayada birbirlerine rastladılar. Tarlakuşu, "Günaydınlar efendim," dedi. Kartal ona tepeden bakarak kısık bir sesle, “Günaydın," diye karşılık verdi. Tarlakuşu daha sonra, “Umarım her şey yolunda gidiyordur efendim," dedi.
"Evet" dedi kartal, "bizim için her şey yolundadır. Ama sen, kuşların kralı olduğumuzu ve biz konuşmadan önce bize hitap edemeyeceğini bilmiyor musun?"
Tarlakuşu, "Aynı aileden olduğumuzu düşünüyorum," diyerek cevap verdi.
Kartal küçümseyerek ona baktı ve, "İkimizin aynı aileden olduğunu kim söyleyebilir?" dedi.
Tarlakuşu şöyle cevap verdi, "Ama size şunu hatırlatırım, sizin kadar yükseğe uçup şarkılar söyleyebilirim ve dünyadaki diğer canlılara neşe saçabilirim. Hâlbuki siz ne neşe ne de zevk verebilirsiniz."
Kartal bu sözlere öfkelendi ve şöyle dedi, "Zevk ve neşe! Seni gidi haddini bilmez küçük yaratık! Gagamın ufacık bir hamlesiyle seni param parça edebilirim. Ayağım kadar boyun var."
Bunun üstüne tarlakuşu uçarak kartalın sırtına kondu ve tüylerini gagalamaya başladı. Kartal sinirlendi ve kendini bu küçük kuştan kurtarabilecek hızla yükseğe uçtu. Ama bunu başaramadı. Durumu kabullenerek yüksekteki tepede bulunan aynı kayaya geri döndü; daha önce hiç bu kadar sinirlenmemişti, o küçük yaratık hâlâ sırtındaydı. Kartal içine düştüğü duruma lanetler okudu.
O sırada yoldan geçmekte olan küçük bir kaplumbağa onları görünce gülmeye başladı; attığı kahkahalar öyle şiddetliydi ki neredeyse sırtüstü dönecekti.
Kartal kaplumbağaya tepeden baktı ve şöyle dedi: "Sen, yavaş gülüyorsun?" hareket eden, toprağa mahkûm şey, neye gülüyorsun?"
Kaplumbağa, "Senin ata döndüğünü, küçük bir kuşun sana bindiğini ve küçük kuşun kuşların en iyisi olduğunu görüyorum," dedi.
Kartal da bunun üzerine şunları söyledi, "Sen kendi işine bak! Bu, ben ve kardeşim tarlakuşu arasında bir aile meselesidir."
Sayfa 11Kitabı okudu
91 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.