Savaşmıyordu Jacques, kendisini bırakıyordu bu yüreğini daraltan ölüm düşüncesine. Yaşamanın boşluğu öyle derin bir kuvvetle duyuruyordu ki kendisini, her çabanın boşluğu öylesine apaçık görünüyordu ki, onda adeta tadına doyulmaz bir coşkunluk yaşatıyordu. Ne diye bir şeyler istemeliydi? Neden umut beslemeliydi? Gülünç şeydi yaşamak, ne türlü olursa olsun.
Sayfa 112Kitabı okudu
·
52 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.