Otursam bir koltuğa, kapasam gözlerimi, yargılanmadan anlatsam tüm içimden geçenleri. Dinlese..Sadece dinlese..Göz yaşlarım sel olsa bile sessiz sessiz dinlese..Ve dese ki en sonunda;
"Acını aldım, söküp atabilirsin o kalbi. Artık umursama kimseyi. Yol ver gitsin..." Ve sussam. Dikilse gözlerim ufuklara. Desem ki;
"Doktor! Siz hiç bir zaman bilemezsiniz. Acısı bile merhem olanı söküp alamazsın."