Tecessümüzün yeni bilgilere yol acışı
Proust yanılmıyor mu acaba? Tecessüsümüz yeni fetihlere, kanatlanırken, gündeliğe, bayağıya, alışılmışa takılıp kalan bir dikkat ne kadar zavallı. Okumak, iki ruh arasında âşıkane bir mülâkattır. Her yabancı intiba vuslatın büyüsünü bozar. İster güneş ışıldasın gök kubbede, ister duvarda bir petrol lambası yansın. Pencerede şakıyan kuşlardan bize ne. Reel olan tabiat, değil kitaplarda görülen rüyadır. Meçhule açılan bir kapıdır kitap. Meçhule, yani masala, esrara, sonsuza.
Proust'a dönelim: "Okumak başka, sohbet başka. Okurken başka bir düşünceyle temas halindeyiz, ama tek başımızayız, insan fikri bakımından çok güçlü. Konuşma, bu gücü dağıtır. Okurken sadece ilham alırız, kafamız dilediği gibi çalışır. Hem yalnızız, hem beraber. Bir nevi mucize..."
Sayfa 113 - Cemil MeriçKitabı okudu
85 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.