fotoğraf fluydu
Bir Cronopio, tam evinin kapısını açacağı sırada elini cebine götürüyor, ve oradan anahtarları yerine bir kibrit kutusu çıkıyor, bizim Cronopio, derinden üzülüyor ve şöyle düşünüyor: anahtarlar yerine bir kutu kibrit bulduğuna göre belki de dünya aniden değişiverdi ve bundan böyle cüzdanında kibrit çöpleri, şekerlikte para, piyanoda şeker, telefon rehberinde müzik, giysi dolabında abone, yatağında giysi, vazolarda çarşaflar, otobüslerde güller, bahçelerde otobüsler bulması korkunç bir şey olurdu. Nasıl da ağlıyor bizim Cronopio, nasıl da ağlıyor ve kederleniyor, kendine bakmak için doğruca aynanın önünde alıyor soluğu ama ayna hafifçe yanlamasına durduğu için girişteki şemsiyenin yansımasını görüyor ve endişeleri haklı çıkıyor, dizlerinin üstüne çömeliyor ve nedendir bilinmez küçük ellerini birleştirerek hıçkırıklara boğuluyor. Komşular, Famalar, onu avutmaya çabalıyorlar ama Cronopio saatler sonra ancak umutsuzluğundan sıyrılabiliyor ve bir fincan çayı kabul edebiliyor; ne ki içmeden önce uzun uzun bakıyor ve inceliyor, olur ya, bir fincan çayın yerine bir karınca yuvası ya da Paul Bourget'nin bir kitabı olabilir ona verilen.
Sayfa 125 - Altıkırbeş YayınKitabı okudu
··
808 görüntüleme
Julio Cortazar: Cronopio, Fama ve Esperanza üzerine youtu.be/Tz1yurPGP8g
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.