"En büyük ibadet ve sevap, bir kalbi şad etmek, sevindirmektir. En büyük günah da bir gönlü kırmak, ihtizaz ettirmektir."
Sayfa 190 - Ahmet Tahir MaraşiKitabı okudu
·
1.414 görüntüleme
"Aksakallı bir koca, hiç bilmez ki hal nice
Boşa gitmesin hacca, bir gönül yıkar ise…
Bir kez gönül yıktın ise
Bu kıldığın namaz değil
Yetmiş iki millet dahi
Elin yüzün yumaz değil. "
İhtizaz (احتظاظ) olarak alırsak anlamda tearuz ortaya çıkar. Bu kelime "haz"dan müştaktır. Bir gönlü hem kırıp hem ona haz veremeyiz. Fakat ihtizaz eski dilde yaygın olarak böyle kullanılıyordu, yani ح ile ظ kullanılarak yazılıyordu. Bir de benim ilk defa gördüğüm (اهتزاز) sözü varmış. Bu da hezz'den müştaktır. Titremek, deprenmek, sallanmak anlamlarına geliyor. Fakat bu sallamak çok küçük şiddette sallamaları ifade ediyor. Mesela bir şeyi onaylamayınca yaptığımız baş sallama hareketi gibi. Maraşi'nin çok da beklenmeyen bir yerde böyle bir kelimeyi kullanması şayet bilinçli ise, gönül kırmanın en hafif, incinme sayılabilecek küçük derecelerinin bile çok büyük günah olduğunu anlatmak istemiş olabilir.
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.