Kadersizlik de yillar önce okuduğum primo levi'nin bunlar da mi insan kitabı gibi 2.dünya savaşında almanya'nin yahudilere yaptıklarını ve toplama kamplarını anlatıyor. Bu iki kitaptaki hatırladığım kadarıyla (20 yıl oldu okuyalı) temel fark diğerinin edilgen bir mağdur diliyle yazılmış olması okurken o kurban psikolojisini net olarak hissediyorsunuz. Kadersizlik ise Gyurka'nin ağzından bir kurban portresi çizmiyor hatta çoğu yerde anlattıklarını duygulara boğmadan sanki yaşayan o değilmiş gibi anlatıyor. Kampta çok insani bir biçimde sadece hayatta kalmaya çalışıyor. Fakat evine dönüp komşularıyla sohbet ederken burada düşüncesini ortaya koyuyor. Her şey sanki sizin dışınızda siz yokmussunuz gibi 'geldi' diyorsunuz. Hayır bizimle beraber oldu bunlar biz de içindeydik diyor. Onu hiçbiri anlamiyor elbette. Ben de kitabın başından itibaren bunu sorguladım. Babasının toplama kampına gitmesine, otobüsün yolunun çevrilip çocukların toplanmasına, trenlerle insanlık dışı biçimde nakledilmesine, kamplar kısacası bütün olanlar sırasında bir tek karşı geliş yok. Ne kurbanlar ne de diğer insanlar hiç sorgulamıyor. Kurallara ve emirlere uyuyorlar. Bu çok düşündürdü beni acaba biz günümüzde böyle hangi kural ve emirlere uyuyoruz? Gyurka döndüğünde iç karartıcı anılar yerine kampta krematoryumlarin yanmasının durduğu anları hatırlamak istiyor. Yaşama boyle tutunuyor. Benim de 15 yaşında bir oğlum olması Gyurka'ya başka bakmama neden oldu. Kitabın içine dalıp Gyurka'yi kurtarabilmeyi istedim hep okurken.

KadersizlikImre Kertesz · Can Yayınları · 2003518 okunma

·

123 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.