“Ağaçlar, yeryüzünün gökyüzüne yazdığı şiirlerdir.” (Halil Cibran) Ağaçlara hayran bir okur olarak bu kitabı okumazsam olmazdı. Nefis ve derin düşüncelere sevk eden bir kitaptı. Şiirleri ve düz yazısı ile yazar tabiatın şarkısını aktarmaya çalışmış elinden geldiğince. Ama yaşamayan bilemez, bilmeyen yaşayamaz. * Tabiatın sesini ancak kalbi olanlar duyabilir. İç dünyan ne kadar genişse, tefekkür aleminde ne kadar uzun kalmışsan, ağaçların, yaprakların, kuşların, kısacası doğanın şarkısını o kadar iyi dinlersin. Dinledikçe dinlenirsin. Dinlendikçe ruhun huzura kavuşur. * Kainatın kitabını okuyabilenler, Kitab’ı anlamakta zorlanmaz. Ve Allah’ın ayetlerinde bahsettiği doğadaki canlı ve cansız her şeyin Allah’ı zikrettiğini tefekkür eder. “Otlar ve ağaçlar Allah’a boyun eğerler.” (Rahman, 6. Ayet) “Allah’ın nasıl bir misal getirdiğini görmedin mi? Güzel sözü, kökü sabit, dalları gökte olan güzel bir ağaca benzetti.” (İbrahim, 24. Ayet) * Hermann Hesse, bu kitap ile tabiattan edindiği tecrübeleri mürekkeple buluşturmaya çalışmış. Ekofobinin yaşandığı bir dünyada, insanlar doğadan kaçış içindeyken, böyle bir kitap insanlığa hediyedir kanımca. Dört duvarlar arasında, kara kutulara bakan gözler, gri bir dünyaya hapsolmuş durumda. Ne acı ki dışarıdaki yeşil ve mavi dünya, günümüz insanı için dikkat çekici değil. Doğaya, evimize dönmenin zamanı gelmedi mi artık? Ne kadar sürecek bu sürgün? Daha kaç nesil tabiata yabancılaşmış bir halde yetişecek? Özümüze dönmeli ve tabiatın, kainatın sesine kulak kesilmeliyiz. Hakikate ancak bu şekilde ulaşabiliriz. Selametle ve kitapla kalın…

AğaçlarHermann Hesse · Kolektif Kitap · 20193,597 okunma

··

1.258 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.