Item: Ciğerdelen
Rating: 10 puan verdi
Author: Hilal

Hilal

@Hilal_kadiogglu

30 Haziran 2022 06:19

Edebiyat

260 syf.

· Kitabı okudu

10/10 puan verdi

Beğendi

23 günde okudu

Merhaba sevgili okur, Ciğerdelen’i okuyan tüm okurların ortak bir kanaati var, ben de onlara katılıyorum efenim. Bu kitap okurunda ciğer bırakmıyor. Ciğerdelen’e sadece bir aşk romanı demek büyük haksızlık olur. Fazlasıyla geniş kapsamlı bir roman. Bilen bilir aşk temalı kitapları pek tercih etmem ama bu kitapta öyle aşklar var ki aşktan öte, aşktan ziyade… Turhan ile Canzi’nin hikayesinin içinde hikayeler yer alıyor kitapta. Geçmişte farklı zamanlara yolculuk yaptım. Yer yer karakterlere kızıp yer yer fazlaca hüzünlendim. Bu hikayelerin dışında yazarın etkilendiği Türkçülük akımının izlerini gördüm. Yazarın ve dönemin insanlarının Avrupa’ya bakış açısına tanık oldum. Önemli tarihi mekanlara ve olaylara gittim. En güzeli de bütün bunları şahane bir üslup çerçevesinde okumaktı. Böyle muazzam bir kalemi nasıl oldu da daha önce tanımadık diye hayıflandım. Ah be Turhan Tuna, benim üzümlü kekim… Bu hikayenin tüm yabanlarına selam olsun… Herkese mutlaka tavsiye ederim. Hikayeye girince okumak kolaylaşıyor ama çok rahat okunan bir kitap da diyemem, bu sebeple sakin bir zamanda okumamızı öneririm. Herkese keyifli okumalar olsun efenim… *** Alıntılar *** * Hayat en çok kimi sevdirse o, bizi fütursuzca silkeleyip gider. * Kimse vatanında peygamber olamazmış. * Hatırımda kalan tecrübe evvela: Türk, Türk’e yaranamaz. İkincisi: Parayı istihkar edebilmek için para sahibi olmak gerek. Param kısmen haysiyetsizlikle kazanıldı. Fakat bu dünyada ki haysiyetin temeli nereden gelirse gelsin paradır… * Dünyanın en korkak insanı seven insandır. * “Az gittim, uz gittim; dere tepe, düz gittim, döndüm baktım çuvaldız boyu yol gitmişim!” sahi mi?… Demek hayatta bize bir ömre mâlolan emeklerimizin, savaşlarımızın getirdiği kazanç nihayet bir çuvaldız boyu ilerlemeden ibarettir. Bu böyle olsun da ben zaman zaman omuz silkip kahkahalarla gülmeyeyim, hep kan ağlayayım öyle mi? Yağma yok! İşte her şey vız geliyor. Nasibim bir çuvaldız boyun mu, ne âlâ. Diktim çuvaldızı yattım gölgesine… * Zaafların en çirkini hasisliktir. * Bir çift can yakıcı elâ göz kâinatla benim arama girdi… * Yüreğine kurşun gibi çökmüş hicran tortusuyum. Ya sen ya ben ölmedikçe felek çarkı dönmez… Durur. * Bir koyundan bir post çıkar, iki değil. Ben bir defa yanarım, iki değil. * Allah’a ısmarlarız sizi, bizi duadan unutmayın! * “Kula belâ gelmez kul azmayınca; kul belâsını bulmaz; Hak yazmayınca.” Azmak burada büyümek, şişmek, azmanlaşmak mânâsındadır. Demek mükemmelleşen, dolan, tamam olan her şey ya dışarıdan ya da içeriden yıkılıp boşalmaya mahkumdur. * Yanlış harmandan öşür alınmaz. * Ne hikmettir ki insanlara en zorlu hicran, en çok sevip baş tacı ettikleri tarafından gelir. Kişi suç işler, cana kıyar, hazine soyar, siyaset güder, hatta tahta el atar, cezasını bulur. Fakat dünyada aşık kadar cezâ gören bir katil, hiçbir uğru veya devlet düşmanı yoktur. Çok sevmek hayatta en büyük suçu işlemek demek midir? * Sevgi sellerim ne durur ne dinlenir. Bir damlasını içen yok, gene de coşup taşarım. * İnsan ömrü ne iğreti imiş. Şimdi var, şimdi yok. * Ecel değirmeni kimi öğütmez ki… * Kaderim benim yüzümden aşırı sırların perdesini sıyırdı, yüzüm artık gülmez. Çok bilen insan sakatlanır, dünyaya elveremez olur. Ey talihim!… Al bütün ilmimi, fennimi; bana bir lahza gaflet ver! * Ya ben ölürüm dava biter yahut sen ölürsün dava gene biter. Başka çıkış yolu yok. * Sabırla çile doldurmak marifeti dervişlerin ve kadınların şânlıydı. * Ora et labora. Çalış ve dua et. * Ömrün mânâsı Yaradan’a olan bağlantıyı duymaktır. Biz bunu yirmi yılda bileceğimiz kadar tek bir solukta da bilebiliriz. Yeter ki; var yürekten Tanrı adını analım. * Ferah yaşa Zühre, ferah yaşa. Gönül aynası zaman zaman paslansa bile Allah! de. Üzerine üfleyiver, bak nasıl ak pak olur. * Bazı insanlara etekler dolsu muhabbet tohumu serpiyoruz. Yeşeremezler bir türlü, ne hikmettir… * Hicran, sonra iman, sonra feragat, sonra tevekkül, sonra seyran… * Sevdiklerimizi ölüm almadan biz onların kadrini bilemiyoruz, ne hikmettir? * Yeryüzünde tek adalet varsa oda şudur ki: Bir mânâyâ en yakın ulaşan, o mânâya en yüksek bedel ödeyen kişidir. * Dünyada en çok acı çeken insanların zaman zaman eriştiği derin bir duruluk ve hoşnutluk alemi vardır ki düpedüz yaşayanlar bunu anlayamaz. Bu, kanlı çekiler karşılığı seyrek esen bir cennet yeridir. Biz insanlar birbirimizi yaralamak, yalnız bırakmak için elimizden geleni hatta gelmeyeni bulup başarmakta hiç gecikmiyoruz. * Yaşayıştan mutluluk payı alamayanların gözü başkalarının sevda şenliğini kaldırır mı? Bu kıskançlık değildir, can dayanmaz bir yürek ezikliğidir. * Dünyada hiçbir güzelliğin ikinci doğuşu yoktur. Yaşayışı değerlendiren ne varsa hepsi birer defalıktır. * Yeryüzünde istisna yoktur, ancak ve ancak kaide vardır. İstisna gibi görünen haller, kaidenin henüz anlaşılmamış derinliklerinden başka bir şey değildir. * Her defasında olduğu gibi yeryüzüne türlü musibetler dağıldı, hepsiyle çarpıştım, hepsini yendim. Kutunun dibinde kala kala musibetler tortusu gibi yalnız ümit kalmıştı. Ellerim kan revan içinde yırtılarak, kutunun dinindeki bir ümidi de kazıdım attım. Pandora'nın paslı teneke haline gelmiş kumkumasına son bir tekme savurdum. Ümit! Seni ne yapaydım ben? Yenir misin yenmez misin, canlı mısın cansız mısın, tahviller borsasında değerin iner mi biner mi? Bilirim ki sen bana durmadan yarını adayarak benden bugünü uğrulayan baş düşmanımsın. Sana bel bağlayan insan kendini korkuya kaptırmış olur, korkunun ardı sıra da çekindiğine uğramak gelir. Seni sırça bir küp gibi omuzumda taşıyamam ümit! Ne kadar güzel olursan ol, işte seni taşa çarpıyor, tuz buz ediyorum. Hanisiniz musibet kutuları, daha var mısınız? Avucuma düşün, beni ilgilendirin, üzün, korkutun, bana nevbet satın. Bir daha deneyin bakalım sizi açar mıyım, açmaz mıyım? İşte dile gelmez acılar, "yarın"ı adayan ümitten bile vazgeçmek pahasına hür ve kuvvetli bir insan oldum. Bütün varlığımdan soyundum; üzerimde ağırlık namına ne varsa silktim attım. Yalnız çıplak hayatımla eserimi alakoydum. Ne hayatımdan bir saadet bekliyorum ne eserimden bir mükafat. Bundan sonra hangi talih cilvesi yüreğime içeriden içeri dokunabilir, ben artık niye yerinirim, niye sevinirim?..... * Biz insanlar neden hep en uzak ihtimalleri düşünürüz de en yakın çıkış yollarını göremeyiz?

CiğerdelenSafiye Erol · Kubbealtı Neşriyatı · 20031,098 okunma

573 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Hilal