Birebir 01.07.2022 tarihinde yaşadığım gerçek bir hikayedir.Bugün akşamüstü Manisada şehir içinde dolmuş beklerken gözleri doğuştan görmeyen ismini bile soramadığım bir abimle 5 dakikalık bir söyleşi yaptık,bana göre duygusal ona göre hergün yaşadıkları sıradan şeyler.Ben Kıbrıstan aile ziyareti,tatil,alışveriş için gelmiştim Manisaya biraz alışveriş yaptım elimde poşetlerle şehir içinde durakta dolmuş beklerken bir dolmuş yanaşıyordu durağa, yanlış hatırlamıyorsam bu 6 numara laleliye gidiyormu diye sordum gözleri görmeyen abi o horozköye gider laleliye gitmez dedi sonradan elindeki bastonunu görünce anladım görme engelli olduğunu,sonradanmı doğuştanmı abi diye sordum doğuştan dedi nasıl zormu böyle hayat dedim telefon kullanabiliyormusun,yalnız dışarı çıkabiliyormusun gibi meraklı sorular sormaya başladım,eğitim aldınmı dedim görmeden hayata adapte olabilmek için evet genç yaşlarda aldım dedi eğitim almayanlar dışarı çıkıp sosyal hayata kolay kolay adapte olamazlar,onlar için dahada zor olur dedi,bize ençok bilinçsiz,eğitimsiz,empati yapamayan insanlar engel dedi neden dedim,sopamızı kırıp dönüp arkasına bile bakmayan insanlarmı istersin diyerek başladı içini dökmeye anlacağınız biraz yakındı yani (biz engellilerden)bana şimdi gözlerini kapat ve neyapabilirsin söyle dedi hiçbirşey yapamam dedim tabiki doğal olarak,işte bizde bu elimizdeki baston olmadan hiçbirşey yapamayız bu bizim gözümüz,kulağımız,elimiz,ayağımız dedi.Ben yinede şanslıyım dedi elim ayağım sağlam yürüyorum,istediğimi yapabiliyorum dedi,ya felçli olsaydım yada zeka özürlü olsaydım ne yapardım diye şükretti abi,ne güzel yüreğin var bende senin gibi düşünüyorum abi dedim.Dolmuş geldi Allah'a emanet ol abi hayırlı günler dedim sizede hayırlı günler dedi bana böyle vedalaştık.Sonradan keşke ismini bari sorsaydın dedim kendi kendime ama........
Bazen hayatın ufak zorluklarından yakınan genç arkadaşlara gözlerinizi kapatın herşey karanlık değilmi,sonra kör olduğunuzu düşünün diyorum yada felçli yatalak olduğunuzu hayal edin diyiyorum,hayal bile olsa yüzleri buruşuyor düşünmesi bile zor oluyor diyorlar hemen, haklısın abi diyerek ciddileşiyorlar birden bire,bende işte nacizhane aklımla ama samimi olarak yüreğimden sağlığımız en büyük zenginliğimizdir diyerek küçük şeylerden mutlu olmaya davet ediyorum herkesi.