''Keşke ben hep genç ve güzel kalsam da bu tablo benim yerime yaşlansa" diye başlayan ve bir insanın en dibe gidebileceğini ,bunun için emek harcayıp yanlış seçimleriyle çok ağır psikolojik bedeller ödediği bir hayata kendini idame ettirmesi ne kadar da ağır..Zaman bizden ''hayatımızı'' alıyor. Yavaş yavaş , aynada tanınmayacak hale gelene kadar,her çizgide tek tek bir roman okuyacak kadar.. Bu döngüyle yaşamak belki zor ama kabullenmek ruhumuzu ayakta tutuyor..
**
Hırslarımız bir daha yaşayamayacağımız anlarımızı elimizden ebediyyen alıp bizleri 'keşke' li hayat yaşamaya mahkum ediyor... Ettirmeyelim..
***
1890 yılından bana gelen güzel eser, cidden sana çok ihtiyacım varmış...
