John Steinback okumayı sevdiğim yazarlardan biri. Öyle ki her kitabında sona yaklaşırken bir burukluk hissediyorum içimde. "Ne ara bitti, nasıl bitti, hayır bu kadar çabuk bitemez." diye diye istemeden de olsa son sayfayı ve son kelimeyi okuyup kapağını kapatıyorum kitapların. Neticede hiçbir şey sonsuza dek sürmez.
Cennetin Doğusu'na gelecek olursak bunca övgüden sonra akıcı bir kitap olduğunu söylemeden geçemeyeceğim. Habil ile Kabil ya da diğer bir deyişle iyilik ile kötülük etrafında dönen bir konusu/katakterleri var. Bazı bölümlerde iyilik ve kötülüğü derinlemesine irdeliyoruz: yaradılış mı yoksa bir tercih meselesi mi? Sizce?