Genç adam, dış dünyada bulamadığı neyse, nelerin kırıklığı, nelerin hevesiyse, katılmak için dergahın kapısını çaldı. Bir derviş açtı kapıyı. Genç gölgeli bir sesle dergaha katılmak istediğini söyledi.
Derviş bir şey söylemeden usulca kapattı kapıyı. Şaşkın kaldı.
Kısacık bir zaman sonra kapı açıldı.
Derviş, elinde su dolu bir kova, bir şey söylemeden gencin önüne koydu. Genç, bu sırrı binlerce yıl önceden biliyorumuş gibi incecik bir gülümsemeyle bir yaprak kopardı ve suyun üzerine bıraktı.
Derviş, aradığı yanıtı bulmanın sevinciyle, dergahın kapısını ardına kadar açtı.
Derviş, harflerin sesiyle, genci incitmeden “doluyuz” demiştir. Genç bilgeliği görmüştür, inceliği görmüştür. Kendi sığlığında boğulan dünyadan, doğru yere geldiğine bir daha inanmıştır. “Ben taşırmam.” demiştir.
Kapı, sessiz bir alfabeye, onun çağrışım yüklü cümlelerine, dışarının kaybettiği bir sonsuzluğa açılmıştır.
Sayfa 35Kitabı okudu
·
105 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.