Söz gibi yerini bulmak şartiyle güvendiğim, yerini bulmadığı zaman da iğrendiğim nesne yok.
Söz aşağılığına örnek, fani politika mevsimlerinin zoraki hatırı için uydurulan klişeler. İşte bu klişelerden biri:
Karagün dostu!. Yani bir millet başka bir milletten kara gün dostluğu görmüş, meselâ hayat mücadelesini yaparken ona başka bir millet (fisebilillah) elini uzatmış, elâ gözlerinin hatırı için onu yutulmaktan kurtarmış!!!
Yeryüzünde ve bütün tarih boyunca bana böyle bir misal gösterebilenin kölesi olmaya razıyım. Karıyla koca ve anayla oğul arasında bile gittikçe efsaneleşen karagün dostluğu, hele milletler arasında ne olmuştur, ne olabilir, ne de olacaktır. Milletler arasında dostluk temeli müşterek fikir ve menfaat esasından başka hiçbir şeye dayanamaz. Bunun da ismi akgün dostluğu!
Yeryüzüne necabeti getirmiş olan Türk milletinin, vaktiyle karagün dostluğuna benzer şekilde birkaç millete kurtarıcı elini uzattığı vakıadır. Fakat kimse Türk milletinin kara gün dostu olmadı.
Mutlak ve sarih menfaatlerin zorladığı ufak tefek yardımlara siz karagün dostluğu mu dersiniz? Bire yüz verimli menfaati uğrunda size yardım etmiş olana karşı, bir mevsim sonraki kötü niyetlerine rağmen elinizi kolunuzu bağlı mı farzedersiniz?
Beş kuruşluk aspirini bize bin liraya satıp başımızın ağrısını durduran eczacıya minnet borçlu değiliz. Dostluk tabirinin hakikati, milletler arasında akgün dostluğudur.
Sayfa 91Kitabı okudu
·
262 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.