Diyor ki şarkıda;
“ Dünya derdi sarmış dört yanımı
Yaşamayı öğrenemedim hala…”
Yaşadıkça pişmanlıklar biriktiriyorsak eğer,
bi yerde, bi yerlerde sorgulamamız gerekenler vardır. Öğrenmemiz, öğrenip de değişmemiz gerekenler… Bi yerlerde yanlışlar vardır değişmesi gereken.
Kaybolmak korkutur ama asıl korkutucu
olan kaybolduğunun farkında bile olmamaktır. Kaybetmek korkutur ama asıl sorulması gereken neyi kaybettiğini bile bilmemektir.
Hey, Dünya… Gittikçe kayboluyoruz, uzaklaşıyoruz kendimizden. Ve çok şey kaybediyoruz. Yaşamak mı kalıyor geriye? Yoksa savrulup duruyor muyuz bilinçsizce? Durmadan, düşünmeden, sormadan, cevap aramadan, hissetmeden, yaşamadan….
Ve İnsan… Bu dünyadan bir kere geçecek olan Can. Koşma… Anlamak ve hissetmek için durmaya ihtiyacın var. Öğrenmeye ve öğrendiklerinle gelişmeye ihtiyacın var. Sevmeye, sevilmeye, kalbine, aklına, insana, zamana, an’a , anlamaya, dinlemeye, görmeye, dokunmaya, tebessüme, konuşmaya, artmaya ihtiyacın var. Kendine ve kendini bulmaya ihtiyacın var.
Kemal Sayar, çok yer bırakmamışsın kitabında bana. Yetmedi notlarıma. Hayata baktığın pencere, bakmak istediğim pencere. Öyle çok dokundun ki bam telime. Anlaşılmak ister ya insan, anlaşıldıkça iyi hisseder. Ben seni okudum kendimi anladım. Okumasam eksik kalırdım. Ufuklar açtın içimde unutmak istemeyeceğim. Eksik olma…
Hayat, ey hayat… Acınla, umudunla, hüznünle, mutluluğunla, zorunla , tadınla yaşıyoruz seni. Sen her şeye rağmen teselli et bizi… 
Hayat Teselli Bulmaktır 
Kemal Sayar
·
286 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.