Yalnızlık, hep büyük şey gibi ağır, ulu ve güzel olduğundan insanlar onun sorumluluğunu taşımak ağırlığına katlanmaktansa onun kötü olduğunu, dayanılmaz olduğunu öne sürerek hafiflemeyi yeğlemişler, ona atmak için hazırladıkları çamurlarla kirlenmişlerdir.